Kapag inabutan ng umaga

Madilim na sa labas at ang tanging tinig na maririnig ay ang simoy ng hikab at hilik ng tulog na mga kapitbahay.

Nakabukas pa rin itong kompyuter ko at kami ay nagtititigan. Ako, naghahanap ng isa pang rason na magpapasantabi muli sa pagtulog. Siya, nagtataka kung bakit pinapagod ko siya uli ng ganito.

Pagkatapos ng mga email, sa pagsara ng mga kwento ng buhay ng iba, buksan natin lahat ng lumang kanta at baguhin ang umagang nagpapanggap na gabi.

Magkukunwari ako. Kakabahan na meron akong machine problem ipapasa next week. Pag-iisipan ko ang ubos nang load sa Ragnarok. Mananabik na ko mag-PE at kumain ng marami pagkatapos. Ibubulsa ko na yung pang-NewGen mamaya pagkatapos ng klase. Ilalabas na ang rubber shoes kong ipapares sa malaki kong pantalon at t-shirt.

Itutuloy ko ang nagdaan nang panahon, kahit na kung ang ngayon ay gayun din ang tamis.

Dahil lamang sa panaginip ko kagabi: naging tayo daw.

Doon sa panaginip, nandun ang ngayong hindi natuloy. Nandun yung mahahabang usapan nating nagtatakip sa totoong nararamdaman natin sa isa't isa. Nakita ko dun ang tawanan natin, at ang makahulugang nating mga sulyap pagkatapos. Sa pagakbay ko sayo, naramdaman kong wala na akong hahanapin pa.

Siguro gumaganti lang ako sa kapalaran. Bumabawi ako sa paglapastangan sa kapayapaan ng aking mga panaginip, sa pagpapatikim at pagbabawi.

Ngayong gabi, magkukunwari ako. Habang gising, iisipin ko iba rin ang mundo. Patas lang ang patas.