Stress! Naramdaman ko na. Parang malupet na ulap na itim na dahan dahang tumatakip sa kalangitan. Ayan na yung next week. Tapos imbis na magtrabaho ako at magaral para sa 3 exam na lam ko meron ako next week (not to mention mga assignment), nanood na lang ako ng 'masikip sa dibdib' at mas lalong na dishearten.
Attached e isang picture ng binebentang laptop. Something funny para matangal yung gloom na medyo marunong sumakal.
Ito ay isang link sa isa sa mga nakakatawang site na nakita ko sa buong buhay ko. Kaso hinde ako natawa, nagresearch ako. At kinakabahan ako dahil naiintindihan ko yung punto nila. Sa tingin ko ang status ng belief system ko pag nasa yahoo messenger nakalagay e "sobrang lupet na halo-halo pero maraming gatas at asukal"
Meri xmas, mga tsong. At hapi new year na rin.
Anlupet ng taon na ito, no? Para bang walang hangan na ligaya. Hinde ko tlaga maintindihan kung ano ba ginawa ko at nabigyan ko ng sooper spectacular na year (ang hula ko nga e baka dahil yung zodiac ko e naka align sa isang planetang matindi ang dating), pero malay natin, baka si God lang yun. Lagi daw kc ko kumakanta sa choir at baka ito na nga yung "just desserts". Ty, God. Ty very very much.
Grabe, and to think i never liked anyone talking bout God (much more upper-casing the 'g'). Who wouldve thunk magpapaka choir ako (voluntarily) at mag eenjoy. Fate, what a prankster.
Close na talaga kami nyang si Fate e (let's just say si God yung fate pero yun na lang yung word, para nde magmukhang self-righteous), ang year na to alone parang nahalikan ako ni Lady Luck at lahat ng mga bagay nag work out for the best. Nalulungkot nga lang ko hinde ko mahawaan lahat ng kakilala ko (para lahat nakapunta ng Rome, naka tapos agad ng sp proposal, naka jackpot ng xmas, nakaregular, nagka buklod ang family, naka maintain ng sanity, nagkaroon ng 'zest for life' pero nde yung 'soap for life', etc) para sobrang spread the love!
Gusto ko talaga magpasalamat, pero nde ko lam kung saan. Me naisip na ko pero nde ko na siguro sasabihin, paparamdam ko na lang, nax.
Ansarap tlaga mabuhay na parang nasa kamay ng tadhana ka lang. Lahat ng ginagawa mo walang regret kc iisipin mo lang na 'ganyan siguro tlaga dapat yung kakalabasan' (parang destiny ko ma-late, mapa-aga, sumakit tiyan, magsayang ng oras, mangamba, mag panic, etc.) tapos hahanapin mo nga kung anu yung sense (na late ka para sakto dating mo, maaga ka dahil tutulong ka magtulak ng kotse, sakit ng tiyan para sa bahay ka lang, magsayang ng oras para maaprciate yung oras, etc) pero siguro itong paghahanap ng sense e applicable sa lahat ng mangyaring situation. Lahat pwede majustify siguro if your optimistic enough.
Onga pala, salamat iwi sa libro. Sinadya mo ba na yung isang character pangalan Danny? Kasi kinikilabutan ako dahil nung bata ko meron din ko mga phase na meron imaginary friend... pero nilalayuan ko. Siguro kung kinunsinte ko sya baka meron astig nangyari sakin sa childhood ko, kinokontak ko sya ngayon. Yung picture sa harap ng libro... parang ganun yung pagkakaalala ko sa friend kong yun... yung balat ko gumagapang nanaman.
Sige tama na to, gagawin ko pa ang aking contingency plan para sa panic wednesday, and it is wednesday today. Sana nde mabura bigla yung post na to, anhaba e.
Anlungkot talaga pag napuno yung quota (see figure A, yan yung backlog ng pix. Folders na maraming laman). Malamang lang kasi pasko at meron party left and right pero malungkot pa rin, mas nakakalungkot ngayon kasi narealize ko na ala na ko magagawa.
Pauplaod naman diyan, hahaha. Penge passwords!
Inisip ko nga rin na gumawa ng pangalawang account, pero parang wala nang sense. Isang month lang naman hihintayin at siguro naman nde na ganun karami pictures next month, siguro sa mga bday na lang.
Anyway, ansaya pa rin pala. Yung kaibigan namin(yung nagimbita samin mag paka itayano for 2 months) pumunta na sa Italy to spend xmas there (wow, may snow kaya dun?). Pero bago sya umalis nag breakfast kami sa Conti's at parang napasobra kain nya, haha. Deceptive yung pagkain dun. Kala mo konti, hi-density pala.
Ayun, daan muna bahay nya para ipatago na sakin yung 'goods', mahirap na mahanap ni Ate Gina habang nasa Italy sya. At as an after thought, pinauwi nya sakin yung copy nya ng 'The End of the Affair' at yung mga Calvin and Hobbes na book nya... That made my day. Meron na pampalipas ng mga malalamig na gabing maulan, magbabasa ko ng Calvin at Hobbes. Huwaw. Pero parang may catch, kelangan ko raw plastikan. Haha, sana maganda pagplastic ko, anlalaki nug libro e.
Anyway, tuloy pa rin yung mga simbang gabi sa teoville at tuluyan na tlaga nabanat yung boses ko (karaoke naman dyan!) at ang pinaka malupet na indication e meron tumawag na malamang lang e nakikipag phone pal at narinig ko sabihin "Ate, lalaki, maganda boses." Haha.
Ansaya talaga kumanta. Sana lagi pasko, para everytime kumanta, may kita. Kung pwede na lang gawing trabaho pag kanta, kahit na BS Comsci ang napuntahan ko. Siguro mag double bachelor ako or sumthing.. Para after ng trabaho, mag mo-moonlighting ako taga-sax at taga-song. Nax, that'd be so cool.
Tsaka pinalitan ko na avatar ko sa yahoo. Ang ganda kasi parang ansaya nila sa picture, parang normal lang makakita ng romance. Sobrang salamat sa artist ng www.britdoodz.com (haha, 18+ onleh) dahil ang galing galing nya tlaga mag drawing. Magaling din ako... Mag crop.
 | I can't believe you care!!! (ang masayang pagkabanggit) at hulihin ang ligaya (kapit ka ng mahigpit) | Dec 14, '05 11:10 AM for everyone |
owel, owel, owel. ang ganda ng kanta ng guillenots. salamat salamat salamat. isang malupet na kaligayahan ang dinala mo sa tenga at speakers ng pc ko (at, dahil journal naman to, sa puso ko na rin).
hahanap din ako ng kanta, yung tipong yung bawat nota, bawat salita.. parang sinadya (at parang na tsamba na din) na nahuli yung kagandahan ng buhay. yung pagka simple, pagka sakto, pagka akma ng lahat, nakikita pala sa delata ng coke.
grabe. such a high, anu ba nakain ko, hahaha.
yung kanta sinagasaan ako, yung metaphor parang inangkin yung alaala ko at binigyan ng kunwaring resolusyon, and all the while yung bass tumutugtog na parang walang hangan at yung mga backup na boses parang nagche-cheer.
ang buhay tlaga, what a prankster!
at nde tuloy ang exams, what more can i ask.. isang halik na walang hanganan, isang akap na walang katapusan at isang tingin ng walang kamatayang ligaya ng puso.
sana nararamdaman nyo din tong euphoria, or sana nandto na rin kayo sa posisyon ko ngayon. at nde na kelangan magkaroon ng sense, kelangan lang masulat at maitago yung ligaya. parang nde gagana, parang masyadong madaya.
pero susubukin, kahit papano... kahit na maluma pa to at pumanaw na yung ala-ala, parang nandun pa rin yung sense of wonder. sa isang maikling sandali, nakangiti ako dahil kaya ko pala ngumiti. salamat.
Takte, pinindot lang yung backspace, nawala na lahat ng tinype ko.
Pa-bullet form na lang...
1) Na dedepress ako sa libro ni iwi.
2) Ang pakiramdam ko ngayon ay 'confounded'.
Ang kapalaran, talaga. Prankster.
